Autor: SP Nr 8
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to święto obchodzone 21 lutego, ustanowione przez UNESCO podczas 30. Sesji Konferencji Generalnej 17 listopada 1999 r. Odsyła do tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w Dhace w Bangladeszu. Podczas pokojowej demonstracji właśnie 21 lutego 1952 roku zginęło pięciu studentów domagających się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Data ta ma nie tylko upamiętniać przywołane wydarzenia, ale także przypominać o różnorodności językowej, o tym, iż język to najpotężniejsze narzędzie ochrony i rozwoju wspólnego dziedzictwa kulturowego ludzkości. Wstąpienie Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004 roku spowodowało, iż polszczyzna zyskała status równorzędnego unijnego języka urzędowego. Podstawowym przesłaniem Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego jest zwiększanie świadomości znaczenia języka i kultury, budowanie porozumienia ponad podziałami, pokoju oraz dbałości o wspólne działania oparte na zrozumieniu, tolerancji i dialogu.
Porozmawiajmy z dziećmi o pięknie i bogactwie języka, o jego ubożeniu przez kulturę obrazkową i język mediów, o roli czytania w pielęgnowaniu pięknej mowy. Jak to zrobić? – to dobry temat na dyskusję z dziećmi i młodzieżą: co proponują, czego sami mogą się podjąć.
Przykłady pięknej, bogatej, mocnej, precyzyjnej, zabawnej i plastycznej polszczyzny znajdziemy w utworach klasyków polskiej poezji takich, jak Julian Tuwim, Bolesław Leśmian, Jan Brzechwa czy Joanna Kulmowa, a także współczesnych polskich poetek i poetów, których zbiory wierszy znajdują się na naszej Złotej Liście. Piękno języka można też odnaleźć w wielu utworach prozatorskich. Zachęcamy do własnych poszukiwań dzieł, które niosąc ważny przekaz merytoryczny, są jednocześnie przykładem urody, precyzji i mocy języka.
