Na wystawę „Sztuka okopowa” składa się ponad 130 eksponatów. Nawiązują one do walk toczonych nad rzeką Pilicą między wojskami rosyjskimi i niemieckimi od końca grudnia 1914 roku do maja 1915 roku. Znajdują się tu również pamiątkowe przedmioty z innych frontów I wojny światowej, z okresu między wojnami i z czasów II wojny światowej. Niektóre przedmioty tworzące kolekcję mają akcent polski.
Najcenniejszym eksponatem jest ołtarz polowy, złożony z krucyfiksu i dwóch ozdobnych lichtarzy. Został wykonany z XIX-wiecznych bagnetów karabinowych typu tulejowego. Ponadto w kolekcji znajdują się m.in. pamiątkowa papierośnica Polaka, wykonana z menażki, wazony z łusek nabojów artyleryjskich czy też obcinarka do cygaretek wraz z popielniczką, wykonaną z łusek nabojów. Wystawę wzbogacają zdjęcia archiwalne, obrazujące walki nad Pilicą i na innych frontach I wojny światowej. Ekspozycja będzie czynna do końca października 2009 roku.
Otwarcie wystawy miało charakter nietypowy, gdyż na plenerze skansenowskim pokazany został jeden dzień z życia żołnierza w okopach pod Tomaszowem Mazowieckim w lutym 1915 roku. Żywą dioramę zaprezentowała Grupa Rekonstrukcji Historycznych „Pod obcymi sztandarami – w szeregach rosyjskiego 69-go Pieszego Riazańskiego Pułku im kniazia Golicyna Pułku z lat Wielkiej Wojny 1914-1917. Grupę tworzą osoby z różnych regionów Polski: Artur Szczepaniak z Warszawy, Wieńczysław Kowalski z Lublina, Marek Sosnowski z Puław, Jarosław Olszewski z Lublina, Mariusz Kowalewski z Włodawy, Grzegorz Kocyk z Kozienic, Andrzej Mościcki ze Strzelec Opolskich i Piotr Moskwa ze Skierniewic. W rekonstrukcji w Skansenie gościnnie brał udział również tomaszowianin Michał Rybak.
„Do naczynia wlać 3 litry wody, wsypać jeden funt kaszy jęczmiennej lub gryczanej namoczonej uprzednio w osolonej wodzie. Ustawić na ogniu i zagotować. Kolejną czynnością było namoczenie w wodzie dwóch półfuntowych racji suszonych warzyw, które następnie wrzucano do gotującej się kaszy. Wszystko należało gotować aż zmięknie. Gotowanie kończono przez dodanie dwóch konserw mięsnych: wołowych lub wieprzowych. Jeżeli zupa była za mało słona dodawano do smaku soli.”