Autor: Muzeum im. Antoniego hr. Ostrowskiego
Jest przeznaczona dla niewielkiego ptaka, pozostającego u nas na zimę – pełzacza ogrodowego (Certhia brachydactyla). Mniejszy od wróbla, z długim, zakrzywionym dziobem, przystosowanym do wybierania owadów ze szczelin i spękań kory. Pokarm zbiera, zaczynając od podstawy pnia i ruchem okrężnym wspina się ku górze, podpierając się ogonem. Pełzacze ogrodowe zamieszkują stare parki z dużą ilością dębów, szpalery starych drzew, cmentarze, sady. Gniazda budują w pionowych szparach i pęknięciach kory, ale także w opuszczonych budynkach. Pierwszy lęg ma miejsce w kwietniu – maju. Jajeczka wysiaduje samica przez 13 – 17 dni. W tym czasie samiec przynosi pożywienie. Kolejny lęg może pojawić się od maja do lipca. Kilka dni temu w naszym parku, zaobserwowałam wspinającego się po pniu klonu pełzacza.
Magdalena Sepkowska
Źródło: Andrzej G. Kruszewicz, Ptaki Polski, Warszawa 2006
Zdjęcia: zdjęcie budki lęgowej Magdalena Sepkowska; zdjęcie pełzacza ogrodowego WIKIMEDIA COMMONS
