Autor: SP Nr 12 im. Jana Pawła II
- Na początku warto wyjaśnić dziecku, co spowodowało, że nauka w szkole przeniosła się do domu.
- Warto wyjaśnić dziecku, w jaki sposób zajęcia szkolne pomogą mu w życiu (czego nauczą się dzieci dzięki konkretnym zadaniom, podajmy sposoby wykorzystania wiedzy lub umiejętności poza szkołą).
- Zapewnijmy dziecku pozytywne informacje zwrotne – to je wzmacnia
i buduje ich samoocenę, a co za tym idzie – pewność siebie, która z kolei jest drogą do samorealizacji. - Zawsze wyraźnie mówmy dziecku, że w nie wierzymy („Wiem, że to potrafisz…”, „Wiem, że sobie poradzisz…”)
- Nie bójmy się powiedzieć, że praca jest trudna, jednak unikajmy stwierdzeń typu: „Nie umiesz tego zrobić?! Przecież to takie proste!” – to demotywujące.
- Pokazujmy dzieciom pozytywne przykłady, my też nie zawsze radziliśmy sobie ze wszystkimi lekcjami w szkole, możemy na przykład powiedzieć – „Ja też miałam/miałem trudności z matematyki, ale razem spróbujemy sobie poradzić z tym zadaniem”.
- Nie wymagajmy zbyt dużo od dziecka, ta sytuacja jest przytłaczająca nie tylko dla nas, ale również dla dzieci, to nie czas na wygórowane wymagania.
- Interesujmy się tym, jak czuje się dziecko, nie bójmy się zapytać, czy nie potrzebuje pomocy, a może wystarczy je przytulić?
- Wystrzegajmy się porównywania dzieci i podawania za przykład rodzeństwa lub kolegów – każde z nich jest wyjątkowe, bo jest sobą!
- Motywujmy nasze dzieci, powiedzmy im, że świetnie sobie radzą, że zrobiły coś bardzo dobrze.
Takie słowa z ust rodzica, uskrzydlają bardziej niż pozytywna ocena
Na podstawie zebranych materiałów Alicja Łakomska – pedagog szkolny
