Autor: Urząd Miasta
2 września o godz. 12 na Cmentarzu Wojennym przy ul. Smutnej odbyła się uroczystość upamiętniająca 85. rocznicę wybuchu II wojny światowej i 85. rocznicę walk w Tomaszowie Mazowieckim. Uroczystość zakończyła msza święta w Kościele pw. św. Królowej Jadwigi odprawiona w intencji obrońców września 1939 roku, ofiar II wojny światowej oraz Ojczyzny.
Obchody uświetniła obecność Kompanii Honorowej wystawionej przez 25. Brygadę Kawalerii Powietrznej. Nie zabrakło modlitwy za poległych, okolicznościowych przemówień oraz apelu pamięci. Oddano również salwę honorową i złożono symboliczne wieńce i wiązanki przed Pomnikiem Poległych na Polu Chwały w latach 1939-1945. W uroczystości udział wzięli parlamentarzyści, przedstawiciele władz miasta i powiatu tomaszowskiego, radni, kombatanci, przedstawiciele służb mundurowych, związków, organizacji politycznych i społecznych, przedstawiciele mediów i duchowieństwa, młodzież szkolna oraz mieszkańcy. Po mszy uczestnicy uroczystości złożyli wiązanki kwiatów pod obeliskiem płk Stanisława Hojnowskiego i żołnierzy poległych w obronie Tomaszowa Mazowieckiego zlokalizowanym przy ul. Warszawskiej.
Wojna obronna Polski z 1939 roku była pierwszą kampanią II wojny światowej. Trwała od 1 września do 6 października. Pierwszym miastem, na które spadły niemieckie bomby był Wieluń. Historycznymi symbolami ataku Niemiec we wrześniu 1939 roku było uderzenie na polską składnicę wojskową Westerplatte w Wolnym Mieście Gdańsku, rozpoczęte o godzinie 4.45 strzałami pancernika „Schleswig-Holstein” oraz obrona Poczty Polskiej w Gdańsku.
Na Tomaszów Mazowiecki pierwsze niemieckie bomby spadły 1 września między 5 a 6 rano (ul. Zgorzelicka, Krzyżowa i Wieczność – dzisiejsza Słowackiego). 6 września Niemcy zaatakowali dwoma dywizjami pancernymi. Obroną miasta dowodził płk Stanisław Hojnowski, dowódca 45 Pułku Strzelców Kresowych, który poległ w walce. Niemcy zajęli Tomaszów rankiem 7 września. W walkach z Wehrmachtem zginęło około 66 000 polskich żołnierzy i oficerów, 134 000 zostało rannych, a około 420 000 dostało się do niewoli.
Do 28 września broniła się Warszawa, do 29 września Modlin, 2 października broń złożyli obrońcy Helu. 6 października, po ostatniej bitwie kampanii – bitwie pod Kockiem złożyły broń oddziały Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga.
