2 maja – Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej

485

Autor: 25. Brygada Kawalerii Powietrznej

Biało-czerwone barwy i flaga RP są symbolem patriotycznych wartości, jednoczących wszystkich Polaków i łączących tradycje z współczesnością. 2 maja – Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej jest świętem państwowym ustanowionym, przez Sejm 20 lutego 2004r.

Nasze barwy narodowe – biel i czerwień, stanowią nie tylko oznakę wyróżniającą Polskę wśród innych narodów, ale przede wszystkim są symbolem wolnego i niepodległego państwa polskiego. Biel i czerwień od wieków są nierozerwalnie związane z dziejami Ojczyzny. Od najdawniejszych czasów symbolem polskich władców i oddziałów wojskowych były chorągwie z białym orłem na czerwonym tle.

Barwy narodowe biel i czerwień pojawiły się po raz pierwszy w 1792 r. podczas obchodów rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. W wojsku Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, przywrócono białe kokardy na wojskowych nakryciach głowy.

Bardzo ważną datą w historii polskich barw narodowych był dzień 7 lutego 1831 roku, kiedy to Sejm uchwalił, że kokardę narodową stanowić będą kolory herbowe Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym. Był to pierwszy akt prawny, ustanawiający, formalnie biel i czerwień barwami narodowymi Rzeczypospolitej.

1 sierpnia 1919 r. Sejm odrodzonej Rzeczypospolitej uchwalił ustawę o godle i barwach narodowych, za które uznano kolory biały i czerwony. Zalegalizował również polską flagę, ustalając obowiązujące do dziś proporcje jej długości do szerokości – 8:5. Ponadto ustawa sejmowa ustanowiła flagę państwową z herbem Orzeł Biały umieszczonym na górnym białym pasie, która przeznaczona była dla przedstawicielstw dyplomatycznych oraz jako bandera handlowych statków morskich. Biało-czerwona flaga zespoliła Polaków w walce w obronie granic Rzeczypospolitej i odbudowie kraju. Przez cały okres II Rzeczypospolitej powiewała jako znak suwerennego i wolnego państwa.
W czasie II wojny światowej barwy narodowe były symbolem polskiego patriotyzmu i znakiem bojowym walczącego narodu. Pod biało-czerwonymi sztandarami żołnierze polscy walczyli na wszystkich frontach, na lądzie, morzu i w powietrzu.